Psychoterapia uzależnień i współuzależnienia.
Czym jest uzależnienie
Objawy uzależnienia:
- Głód substancji lub czynności – wewnętrzny przymus przyjmowania np. alkoholu.
- Utrata kontroli nad spożywaną substancją lub wykonywaną czynnością
- Zespół abstynencyjny – złe samopoczucie fizyczne : bóle głowy, bóle brzucha, bóle mięśni, drżenie mięśni; a także psychiczne: nadmierna złość, rozdrażnienie, niepokój, lęk.
- Zmiana tolerancji – mamy potrzebę coraz więcej czasu przeznaczać na daną czynność np. coraz więcej czasu spędzać przed komputerem lub spożywamy coraz większe ilości danej substancji.
- Zaniedbywanie alternatywnych źródeł zainteresowań – koncentracja życia wokół spożywania substancji lub wykonywania czynności.
- Ponoszenie strat w wyniku spożywania substancji lub wykonywania czynności – strat zawodowych, rodzinnych, finansowych, prawnych i zdrowotnych.
Współuzależnienie. W wyniku wieloletniego życia z osobą uzależnioną mogą utrwalać się reakcje przystosowawcze do danej sytuacji, które określane są mianem współuzależnienia. Należy pamiętać, że współuzależnienie dotyczy małżonka lub partnera uzależnionego członka rodziny, czyli osoby, która może potencjalnie wyjść z relacji. Syndrom współuzależnienia nie dotyczy dzieci i rodziców, choć oni również mogą prezentować reakcje z tego obszaru.
Współuzależnienie rozumiane jest zatem jako zaburzona adaptacja do trudnej sytuacji, poprzez utrwalenie specyficznych wzorców funkcjonowania i reagowania, które rozwijają się w okresie utrzymywania relacji z osobą uzależnioną. Osoby współuzależnione stosują różne strategie zaradcze, aby sobie poradzić ze stresującymi wydarzeniami związanymi z uzależnieniem. W miarę rozwoju współuzależnienia nasilają się destrukcyjne mechanizmy adaptacyjne, które służąc utrzymaniu równowagi w rodzinie, jednocześnie powodują pogorszenie stanu zdrowia oraz sprawność funkcjonowania psychospołecznego u osoby współuzależnionej.
Procesy w rodzinie rozumie się w ramach przyczynowości kolistej, na przykład jeśli u jednej z osób rozwija się uzależnienie i zaczyna się ona zachowywać w sposób nieodpowiedzialny, notorycznie zaniedbuje swoje obowiązki, to wtedy inna osoba z systemu (zazwyczaj partner), przejmuje większość jej obowiązków. Osoba ta staje się nadmiernie odpowiedzialna, czujna na to co się dzieje, kontroluje wydarzenia i sytuacje. Tym samym daje zgodę na powtarzające się coraz częściej destrukcyjne zachowania partnera i nieświadomie zwiększa jego poczucie nieodpowiedzialności. Powodem takich reakcji jest potrzeba utrzymania pewnej równowagi wewnętrznej w rodzinie i lęk przed tym, że jeśli się nie przejmie odpowiedzialności, to wydarzy się coś bardzo niekorzystnego. Podtrzymywane jest zatem to co jest znane, a zmiana (nawet na dobre) powodująca naruszenie równowagi w rodzinie może być paradoksalnie odczytywana jako zagrażająca.
Należy zwrócić uwagę na fakt, że nadmierną kontrolą i przejmowaniem obowiązków osoba współuzależniona nieświadomie i niecelowo podtrzymuje uzależnienie u partnera. Nie oznacza to, że partner osoby uzależnionej ponosi winę za rozwój jego uzależnienia. Są to jednak mechanizmy podtrzymujące wzajemne uwikłanie, które w znaczący sposób utrudniają podjęcie leczenia przez osobę uzależnioną.
Oferta terapeutyczna
- diagnoza osób uzależnionych
- sesje indywidualne
- sesje rodzinne
- konsultacje terapeutyczne
Więcej informacji na profilu Facebook
